Frá því löngu fyrir Krist hafa menn fjallað um réttlætið. Þrátt fyrir að í árhundruði hafi menn fjallað um þetta hugtak virðist sem að þroskinn sé ekki meiri en svo að heimskan eigi ekki greiða leið að hugskotssjónum manna. Um þetta hafa heimspekingarnir rætt um í aldir. Eitt sem virðist þó einkenna þekkingagrunn þjóða sem hafa náð langt er að þorri almennings er bæði vel læs og skrifandi.
Fjölmiðar gegna mikilvægu hlutverki. Það sem hefur gerst frá því fyrir Krist og til miðalda er að í stað steinblokka, papírus og kálfskinns kom pappír og svo prenttæknin. Ljósvakarnir ollu byltingu og nú samfélagsmiðlar eftir að netnotkun er orðin almennari um allan heim.
Eitt gott dæmi um þessa öru þróun og byltingu nú um okkar daga er að það er talið vera mannréttindarmál að byggðir utan þéttbýlis í Bandaríkjunum hafi greiðan og hraðan aðgang að upplýsingum um ljósleiðara. Þetta óttast ríkisfjölmiðlar og róa um þessar mundir lífróður. RÚV hefur valið leið rætninnar, óvandaðrar fréttamennsku sökum illa launaðra ríkisstarfsmanna og sérhæft sig í neikvæðri fréttaumfjöllun í almennri dreifingu til að halda athygli almennings að einhverju spennandi þó slíkt sé rekið á kostnað skattgreiðenda, almenns siðgæðis og réttlætis.
Það er ekki gott að verða undir þessum ríkisrekna en úrelta valtara og vera svo tekinn upp með kíttispaða … ójbara.
Á Íslandi hefur hraðinn aukist og svo mikið að saman fer nú bæði ígrunduð skynsemi og mikill sori á ljóshraða manna í millum. Keppnin snýst nú ekki um gæðin lengur heldur að í stað hávaða og nánast útdauðrar einokunar komi fjöldi rætinna skilaboða. Hvers vegna má það vera? Er Gróa á Leiti ekki löngu dauð?
Vil ég í þessu efni minnast á tvær vísur sem styðja við að Gróa mun líklega lifa flesta heimspekinga af:
Vondra róg ei varast má
varúð þó menn skeyti,
mörg er Gróa málug á
mannorðs þjófa Leiti.
Það hefur verið lengi vitað að Gróa á Leiti var ein söguhetja Jóns Thoroddsens, skálds og sýslumanns, afa Gunnars heitins Thoroddsens fyrrum forsætisráðherra. En framangreind vísa var ort af Sigurbirni Jóhannssyni (ljóðabók hans Ljóðmæli, Winnipeg 1902) frá Fótaskinni, sem fluttist til Kanada, faðir skáldkonunnar Jakobínu Johnson.
Síðar orti okkar ástkæra skáld, Þórarin Eldjárn, eftirfarandi kvæði:
Þegar hún Gróa á Efstaleiti lýgur
er ljósvakinn varla nægur
og orðrómurinn um allar jarðir flýgur,
svo óhlutdrægur.
Svo er komið nú að RÚV hefur með afgerandi hætti gengisfellt fréttamennsku á Íslandi með framferði sínu síðustu ár. Allt er slíkt unnið sökum þess að ríkismiðillinn rær lífróður. Óvönduð meðferð gagna og upplýsinga um samborgara okkar og ráðamenn hefur leitt af sér undirmál og um samfélagið streyma nú ótrúlegar samsæriskenningar um fyrrum forsætisráðherra Íslands, þ.e. Sigmund Davíð Gunnlaugsson.
Það er hreint með ólíkindum hve langt RÚV hefur náð með því að ganga þarna, hugsanlega ómeðvitað, erinda kröfuhafa og vinstri öfgaafla á Íslandi. Má ætla að einstaka embættismenn rói einnig undir. RÚV er reyndar uppfullt af embættismönnum hjá hinu opinbera einokunarhlutafélagi. Flestir hafa þeir fjárfest í sama lottómiðanum. Þeir hafa tekið áhættu í störfum sínum við samninga við kröfuhafa og með því að deila meiðandi upplýsingum sem leitt hafa til ólgu og uppreisna. Flest er þetta allt að ósekju nú allra síðustu ár. Auk þess er verið að grafa undan þrískiptingu ríkisvaldsins með því að framkvæmdavaldið seilist enn lengra en áður í að rægja þingmenn í gegnum RÚV og hafa í hótunum við þá á opinberum vettvangi eða með beinum hætti. Viljum við þetta Ísland?
Það er því mikið undir fyrir þessa aðila að ná að svæla ,,óværuna“, kraftmikinn einstakling sem stóð við kosningaloforðin, út af Alþingi Íslendinga og eyðileggja orðsporið eins og kostur er. Allt er þetta til þess eins að geta þæft glæpinn gegn Íslendingum og dregið fjöður yfir eigin gjörðir síðustu árin, þ.e. bæði fyrir og eftir hrun. Fremst í flokki fer RÚV og þar er enn og aftur nýtt almannafé rétt eins og við greiðslu launa þeirra embættismanna sem vildu selja Ísland með ICESAVE. Allt þetta er gert til að róa að því öllum árum að ná af almenningi eina rétti sínum, þ.e. rétti sínum til að geta sýnt saklausum réttlæti.
Varaformaður Framsóknarflokksins er vandaður maður og fer enginn í grafgötur með það. Hins vegar verða Framsóknarmenn að gera það upp við sig um næstu helgi hvort þeir vilji að RÚV verði hampað eða réttlætinu.
Framsóknaflokkar þurfa að sýna styrk.
Þessi pistill birtist fyrst á vefsetrinu eyjan.is þriðjudaginn 27.9.2016.